Bak-Düşün-Eskiz Yap/Looking-Thinking-Sketching

Sadece mimarlık öğrencilerinin değil herkesin sıkılınca bir köşeye karaladığı bir hayali vardır. Ama iş ödev ve sunum hazırlıklarına gelince bazen bu zevk bir işkence haline dönüşür. Ne doğrudur, neyi nasıl yansıtmalıdır? Bizim bu kaygılarımıza bir cevap olarak karşımıza Victor Javier Irizarry çıktı. Victor'un hem eğlenceli hem de üretken geçen dersleri sadece eskiz yeteneklerinizi geliştirmekle kalmıyor aynı zamanda yaptığınız iş her hangi bir çizim olmaktan öte bir hikaye oluyor. Çünkü çizdiğiniz her bir eskizin yazılı anlatımını da yapıyorsunuz. Bu kimi zaman hiç kullanmadığınız sol elinizle yaptığınız ilk acemi çizim deneyiminizin size hissettirdikleri kimi zamansa başka bir boyutta yarattığınız karakterinizin başına gelen türlü olayların anlatımı olabiliyor.

Not only architecture students but also other people who get bored, draw their dreams on the pages. But when we start to do homework or preparing a presentation these activities turn to torture. What is the correct presentation tecnique, how to reflect our ideas in a correct way? We met a man who answered our questions calmly whose name is Victor Javier Irizarry. While we were taking this lesson, time was passing fastly and enjoyable, our drawings were not only drawings which were also telling stories. Because we also wrote our thoughts about drawings and the process of drawings. This could be first experience of drawing with using your left hand and what you feel while drawings or it could be a story about an imaginary character who lives in another planet.

Önce işe bazı terimlerin fotoğraflarını çekerek ve kendi tanımlamalarımızı getirerek başladık.

Firstly, we started to take photos about some terms and we defined them.

                                            
                           







Çizimleri kağıda bakmadan sadece elimize bakarak yapmaya başladık.
Hand drawings were made without looking the page, while drawing you can look only your hand.
İlk denemelerim.
First trying.

Daha sonra çalışmayı kağıda 1 saniyelik bir bakış atma şansımız varken tekrarladık ve kendimi geliştirdim.

After the first experience, we had a chance to look at the page one second then we continued to draw without looking. And I improved my drawing skills.

Bu çalışmalar insan yüz ve bedenleri üstüne de devam etti.

Daha sonra ölçek gösteriminde kullanacağımız karakter sahibi minik insanlarımızı elinizi kağıttan kaldırmadan tek bir hamlede çizmeye çalıştık. Benim küçük insanlarım:

This drawings continued to draw human faces and bodies with same technique.

Then, we started to work on human figure to show scale in our architectural drawings. 

My little human figures:

                         
Ve Victor bize hikayenizi noktalarla anlatın dedi.
We told our stories with dots.

Tüm çizimleri şimdilik koymuyorum. Son renkli çalışmamızla bu gönderimi bitiriyorum. 

Bu çalışmada önce bir mekan fotoğrafı çektik daha sonra bu fotoğrafın üzerine eskiz kağıdı koyarak genel çizgilerini belirledik. Bristole yapıştırdığımız fotoğrafı kesip maket haline getirmeden önce Victor hepimize birer konu verdi. Benimkisi çocuklar için mekanlar yaratmaktı. Bu maketin farklı açılardan fotoğraflarını çekip sonra fotoğrafların üzerine yine eskiz kağıtları koyup uçan bir adaya düşen iki kişinin dört ağaç, bir dağ, bir göl, bir tuğla duvar, bir merdiven ve orada yaşayan yaşlı ve bilge bir adam (ki bu adamın adı zaman ve kendisi kör) ile ilgili hikayesini yazdık ve kesitlerini çizdik. Sonra bunu renklerdik. Bu da benim bu çizimin kolajını yapmış halim. 

I don't put whole drawings. This one is our last homework.

Firstly, we took one space photo then, we put sketch paper on it and drawn some contour lines. We glued this photo and sketch paper on bristol. Victor gave us drawing topics and mine is space for children, before we cut and made model for it. We took some photos of models and again we put a sketch paper (tracing paper) on it and drawn sections of a story about two guys who crashed a flying island which has four trees, a mountain, a lake, a brick, one wall, a ladder and one inhabitant (old wise man) who is blind and his name is time. It is in space somewhere else.

I made collage with these drawings.

Beyin, göz ve el koordinasyonunuzu geliştiren bu ders tabii ki bir ders olmaktan çok öte. Şayet bir İEÜ öğrencisiyseniz Architecture and Visuality adı altında geçen bu seçmeli dersi almanızı öneririm. Çizimle ilgilenen biriyseniz bir gün mutlaka yolunuzu Victor ile kesiştirmenizi ve onun dünyasının bir parçası olmanızı umarım. 

This course absolutely improves your brain, eye and hand coordination and it is more than an elective course. It gives you a lot of things. If you are a student in IEU, I recommend to take this course which  is Architecture and Visuality. If you are interested in drawing, I hope you meet Victor in somewhere and share his world.

Victor'un bazı çizimlerine şuradan ulaşabilirsiniz:

http://looking-thinking-sketching.blogspot.com/

If you wonder Victor's drawings you can check this web site:

http://looking-thinking-sketching.blogspot.com/

Mimarlık Konuşmaları-Mimarlık Kulübü-Bürokrasi

Bütçesiz bir kulüp, tek kişilik bir yönetim kadrosu!, yorgunluk, kırgınlık ve yolları kesişen güzel insanlar sayesinde her şeye rağmen mutluluk  ama özveri, özveri, özveri.... 2011-2012 eğitim yılı boyunca mimarlık kulübü başkanlığını yürüttüm. Başladığım ve bıraktığım halim karşılaştırılırsa o da beni yürüttü.

Okulumuzda kulüplere para vermek zorlu bir süreç ama kulübe gelen öğrenciden para almak çok doğal bir süreçtir. Öğrenciler için harcayacağın para reklam yapma potansiyelinle paralel olarak azalıp artar. Belki para alamazsın ama çok güzel dilekçe yazmayı öğrenirsin haftada 5-10 adet yaza yaza... Cevap gelmez ama yine de arz ederim!

Ne hayal ettik neyi başardık dersek daha önce mimarlık bölümünün düzenlediği aylık mimarlık konuşmalarını sürdürmek, film gösterimleri yapmak, mimarlık ve iç mimarlık öğrencilerinin hazırladığı gazeteyi düzene oturtup aylık olarak bastırmak, diğer üniversitelerle ortak atölyeler düzenlemek, alt sınıflara yardımcı olabilmek ve iletişimi kuvvetlendirmek adına mentorluk sistemini oluşturmak, ofis gezileri düzenlemek ve tabii ki arada eğlenceler düzenlemek gibi hayallerim(-iz) vardı. Dönem sonunda 6 mimarlık konuşması, 3 film gösterimi, 1 gazete ve 1 eğlence yapılmıştı.

Hiç bir karşılık beklemeksizin bizimle değerli bilgilerini paylaşan bir takım güzel insanlar: Erdem Yıldırım, Ozan Tüzün, Cenk Hasan Dereli, Tim Macfarlane, Yelta Köm ve Hilary Bryon. Onlarla tanıştığım için çok şanslıyım.

Architecture Talks-Architecture Club-Bureaucracy

An architecture club which has not any budget, administrative staff which consists of one person, tiredness, disappoinment and despite of everything, meeting wonderful people gives happiness but everything starts with self-devotion... 2011-2012 education terms, I was the head of architecture club. While I was trying to do something, it also changed me.

In my university, taking money for student clubs is very hard but taking money from students who participate events in clubs is very easy! Taking money for student clubs in university depends on how much do you advertise your university! Maybe I couldn't take any money for architecture club, but I absolutly learned how to write letter of application while I was writing 5-10 letters in the week without answers.

What did we dream? We/I wanted to arrange architecture talks monthly, displaying architectural movies, preparing newspaper for architecture and interior architecture students, making workshops with other universities, generating a system of mentor to contact upper and lower classes, visiting architectural offices and laying on entertainment. What did we achieve? At the end of the term, we did 6 architecture talks, 3 architectural movies, 1 newpaper and 1 entertainment.

Without any expectation, architects who came our architecture talks are Erdem Yıldırım, Ozan Tüzün, Cenk Hasan Dereli, Tim Macfarlane, Yelta Köm and Hilary Bryon. I am very glad to meet them.

Ses Tasarımı

Bu dönem seçmeli ders olarak görsel iletişim tasarımı bölümünden ses tasarımı dersi alıyorum. Ableton kullanmayı yavaş yavaş öğrendiğimiz şu günlerde ilk ses üretimimizi gerçekleştirdik. Piyano, çan, gitar ve elektronik seslerden oluşan ses kütüphanemizden yararlanarak bir kurgu yapmamız istendi. Bunun üzerine "Serbest Düşüş" adını verdiğim çalışmada "music concrete" tarzında bir ses tasarımı yaptım. Kırılgan objelerin düşüş aşamasından başlayan kurguda çan seslerini yere çarpma efektini vermek için kullandım. Daha sonra deforme edilen ses dosyalarının daha boğuk hale getirilmesiyle yapısı bozulan objelerin yerle ilişkisi ve bunun tekrarıyla sürecin kendini yinelemesi düşüncesini oluşturmayı amaçladım. Elektronik alt yapısı ise başka alanlarda devam eden kırılmalara gönderme yapmaktadır. Daha başarılı ses üretimlerimde görüşmek üzere. :)

https://soundcloud.com/izgiyazici/free-falling

Sound Design

This term I am taking sound design course as an elective in my university. Our first homework is producing "music concrete" with using piano, bells, guitar and some electronic sounds. Name of the my project is Free Falling. I hope I will produce more successful works in the future. This is my first attempt in Ableton. :)

Free Falling

Sound starts to represent the time passing between leaving objects and hitting ground. At the end of the falling process we hear bells which represent the hitting and crashing sounds. After the objects are broken, sounds also become deformed. This feeling is given with trasposing bells sound. In the base sound, we can also listen electronic sound which is the reaction between objects to objects and objects to ground relation.

https://soundcloud.com/izgiyazici/free-falling

Kim/ne bu süreci başlattı?

Bir şeyler yapmam lazım düşüncesi hemen ortaya çıkan bir şey değil. Benim bu sürece dahil olmam 2010 yılında 2. sınıf stüdyosunu alırken okulumun düzenlediği workshop sayesinde oldu. 4 gün sürecek olan ilk workshop deneyimimizin yürütücüsü Saitali Köknardı. Okulda gördüğümüz konuları bambaşka açılardan ele alıp, genel kültür okyanusuna düşmüşüz gibi hissetmemizi sağlayan müzikten, kitaplardan, filmlerden bahsederken bir anda yine kendimizi mimarinin içinde bulduğumuz bir süreçti. Hissettirdikleri ise;

Daha çok okumalıyım,

daha çok dinlemeliyim,

daha çok izlemeliyim.

O dönem bu workshopla ilgili yazdığım yazıyı ekliyorum. Ama daha fazlası için gidip Saitali Köknar ile tanışın, ne kadar anlatmak istesem de bir türlü hakkını veremeyeceğim bir kişi.

“İkinci sınıfların birinci dönemini en renkli ve eğlenceli kılan aktivite kuşkusuz workshop haftasıydı. Alışık olmadığınız bir bakış açısıyla tanışmak ve onu anlamaya çalışarak bir şeyler üretmek hem düşündürücü hem de yaratıcılığınızı yeniden keşfetmeye sevk eden bir durum. Saitali Köknar'ın dünyasına bir haftalık da olsa misafir olmak çok özel bir deneyimdi. Tasarım aşamasında araç ve amaç ilişkisi üstünde durduğumuz bu çalışmada kısıtlamalar ve sınırlandırmalar arttıkça özgünlüğün de bir o kadar arttığına şahit olduk. Bir konuyu kalem kağıtla, iki boyutlu malzemelerle ve daha sonra üç boyutlu malzemelerle nasıl tanımlayabilceğimiz üstünden yürüttüğümüz çalışmamızı mimar ne yapar düşüncesiyle birleştirip ifade biçimlerini mekansal boyutta inceledik. Boşluğu nasıl biçimlendirip onu bir dile dönüştürürüz düşüncesi üstünden mekan bölme, aydınlatma ve mekanlar arası geçiş yaratma fikirlerimizi maket yaparak üç boyutta inceledik. Üç boyutu farklı ifade etme arayışı içinde maket analizlerini poster haline getirerek amacımıza iki boyutta da ulaştık. Her ne kadar aktarım farklı olsa da bu işlerin köküne indiğimiz de tasarımın bir şekilde kendini ifade edecek bir yol bulduğunu gördük.”

                                                      Who/what started this process?

First spark of “I should do something” did not happen suddenly. I got involved in workshop which was made by Izmir University of Economics when I was second year architecture student in 2010. Instructor of the workshop was Saitali Köknar. It was just 4 days but it was totally different how we learned in the university. He talked about movies, music and books but some how everything converted architecture form. We were facing world of knowledge. I have felt,

I should read more,

Listen more,

Watch more.

My words are not enough to tell him. You should meet Saitali Köknar who works in Istanbul Technical University.

“Workshop was about design tools and aim of designing. While we were doing something we eliminate design tools step by step. Firstly, we used pen and paper, then we eliminated pen and used paper and other stuff like sticks and wires, in third step we used only paper to tell our ideas. Under the question of “what do architects do?” We made  2D and 3D models to tell transition between spaces, light effects and defining a space. At the end  of these process, we made poster of them. When we looked at the examples, we understood if the rules, borders and limitations increase, originality also increases. Design always creates its own language.”